Sukcesy
Pierwszy nastąpił w lipcu 1910 roku. Kierowca Eli Clark w wyścigu End to End (dystans pomiędzy północnym krańcem Wielkiej Brytanii, a południowym) zdobył pierwsze miejsce. Gdy kierowcy dosiadający innych marek mieli problemy z zapłonem zalewanym przez wodę, on przejechał bez mała 1500 km w czasie niespełna czterdziestu godzin ze średnią prędkością 36 km/h! W 1911 roku wprowadzono rasowe ramy bez pedałów co ciekawe nie wyposażone w kopak rozruchowy co zmuszało jeźdźca do odpalania pojazdu na pych. Rok 1912 przyniósł wielki sukces na Isle of Man. W. H. Bashall zdobył pierwsze miejsce w Tourist Trophy na modelu 2¾ H.P. (tak tak – wczesna wersja naszego bohatera) jadąc ze średnią prędkością 64 km/h, drugi także na tym samym modelu był E. Kickham z czasem gorszym o cztery i pół minuty. W roku 1913 także na Douglasie 2¾ H.P. W. F. Newsome zajął drugie miejsce. W czasie I Wojny Światowej motocykle spod znaku Douglasa miały już tak uznaną markę, że stały się obok jednośladów Triumpha podstawowym wyposażeniem wojsk Ententy. Na wszystkich frontach w działaniach wojennych uczestniczyło ich około 25 tysięcy sztuk w wersjach solo i w zaprzęgu. Po wojnie nastąpiły kolejne sukcesy TT. Trzecie miejsce A. H. Alexander w Junior Race, pierwsze T. M. Sheard w Senior Race (ze średnią prędkością 89 km/h) i pierwsze F. W. Dixon w Sidecar Race (1923). Złota passa trwała także w następnych latach.
…, a tak wyglądał przed renowacją:
